Arınma

Periler “Deus venerunt gentes” ilahisini ağlayarak okumaya başladılar

Beatrice de haçın altında oturmuş  oğluna ağlayan

‘Hazreti Meryem’ gibi hüzünlenmişti

İlahi bitince a vakurla ayağa kalkarak;

“Modicum et non bidebitis me

Et iterun”

Sevgili kardeşlerim,

“Modicum et vos videbitis me” dedi

Sonra yedi periye ilerlemeleri için işaret etti;

Bize de başıyla selam verdi,

Ben Stazio ve Matilda onu takip ettik.

On adım atmıştık ki; gözleriyle gözlerimi yaktı gene;

“Yanıma gel istersen bana soru sorabilirsin, yürürken” dedi

Yanında olmam gerekiyordu zaten,

Ama soru sormaya cesaret edemedim sadece:

“Efendim, siz bilirsiniz benim ne öğrenmem gerektiğini,

Siz söyleyin ben dinleyeyim” dedim.

“Ben diyorum ki artık çekingenlikten kurtul, korkma, serbest konuş,

 yarı uykuda gibi olma” dedi.

“Kiliseye zarar veren belasını bulacaktır merak etme;

İlahi adalet onlari cezalandırılacaktır” dedi

Kartal arabanın üzerine servet yağdırdı

bazan onu canavara dönüştürdü bazan de ava...

Ama merak etme Kartal varissiz kalmaz

Kader yazılmıştır olabilecekleri şimdiden görebiliyorum;

500 -10- 5

Bu rakamı unutma; gelip te o orospu ile belalısını yenecek olanın sayısıdır o...

Şimdi belki anlamazsın dediklerimi ama tarih doğruluğunu gösterecektir.

İman edenlere zarar gelmeyecek,

Bu dediklerime iyi dikkat et dünyaya döndüğünde yazarsın!

Halen yaşamakta olan ve ölüme doğru koşarak gidenleri uyarırsın.

Ağacı da anlat dunyaya döndüğünde;

Yaratıldığından beri iki defa zarar gördü;

Elma’ dan sadece bir ısırık alanlar senelerce cezasını çektiler

Düşünürsen bundan ders çıkarırsın

Benim isteğim; senin bunları dünyada anlatmandır.

Buradan oraya bir hatıra götürmendir.”

“Anlattıkların beynime mühür olup yerleşmiştir” dedim

“Ama neden şifreli konuşuyorsun?

Bu sözlerin manası benim için çok yüksekte”

“O zaman sen de yükseğe çık; yalnız felsefeyle değil, imanla da düşünmeyi öğren!

En iyi insan bile Cennet’ten epeyce uzaktadır;

 insan zihni herşeyi kavrayamaz dünyadayken.”

“Ama ben senden uzaklaştığımı hiç hatırlamıyorum; suçluluk ta hissetmiyorum”

O zaman güldü:

“Hatırlamıyorsun tabii; dedi.

 “Bugün Lehte ırmağının suyundan içtin ya;

Günahı unuttun!

Günah bir duman gibi yükseldi,gitti üzerinden.

Şimdi biraz daha basit anlatayım istersen;”

O sırada bir su kaynağının yanına gelen kafile birden durdu:

Fırat ve Dicle nin kaynağı olan dağlara benziyordu burası;

Önce bir kaynaktan doğan, sonra ikiye ayrılan,

sonra tekrar birleşen sular...

Ben hayretle bakar; burasının neresi olduğunu sorarken;

Beatrice, “ Matilda” dedi.

Matilda hemen, “Ben ona iki ırmağı anlatmıştım; unutmus olamaz.” dedi suçlulukla

Beatrice; “ onu Eonoe' ye götür; güzel suyundan içsin, hatırlasın;
 adet yerini bulsun” dedi.

Matilda zarifce elimi tuttu, beni su kenarına götürdü,

Stazio’ ya seslendi kibarca, “ sende gel” dedi.

Okuyucu ; eğer daha fazla yerim olsa sana daha da anlatırdım burayı;

 bu tatlı suyu;

Ve bu tatlı susuzluğumu;

Hiç durmadan içmeye devam ederdim bu sulardan,

Fakat Araf bölümü bitmiştir.

Bu sulardan tamamen arınmış, temizlenmiş, yeniden doğmuş olarak geldim.

Baharda yeni açan çiçekler gibiydim;

Kışın yaraları sarılmış, soğuğu gitmişti;

Mükemmele ulaşmış,

 yıldızlara yapacağım yolculuğa hazırlanmıştım...

Araf 

Kanto 33

Son bölüm

Çeviri: Elif Mat