Inferno 12 Tiranlar

Dağlık geçit vermez arazideydik.

Öyle bir yıkılmışlık vardı ki hiç kimse görmese daha iyiydi.

Deprem sonrası Verona ve Trent şehirleri arasındaki

Adige ırmağının kıyılarına benziyordu.

Ya bir deprem ya fay hattının kırılması

Sonucu dağ ikiye yarılmış kayalar yuvarlanmıştı

Yukarıdan aşağıya doğru inmek pek güçtü

Pasiphae

Girit adası Canavarı oradaydı

boğayla yatan kraliçenin çocuğu

Bizi görünce kendi etini kemirdi hırsından

 öfkesi burnundaydı

Üstadım alay etti onunla;

Ne oldu Atina Dükü’nü mü gördün

Defol git bu yanımdakini senin kardeşin göndermedi buraya,

 Senin nasıl cezalandırıldığını görmek için kendi iradesiyle geldi

Minatour bıçağın altında  can havliyle zincirlerini kıran

 Son nefesini verirken kendisini sağa sola atan  bir boğa gibiydi.

Akıllı rehberim  “bunun öfkesi gözünü kör etmişken

hemen koş  geçitten kendini karşıya  at” dedi

Ben kayaların üzerinden atlarken taşlar

ağırlığımla hareket ediyor; yuvarlanıyorlardı.

Düşüncelere dalmış olarak ilerliyordum

Rehberim “buranın nasıl bu hale geldiğini merak ediyorsundur” dedi

“Zebaniyi gördün yukarıda.

Ben buraya ilk geldiğimde, daha bu dağ yuvarlanıp aşağıya inmemişti;

Hazreti Isa buraya gelip, bazılarını Cehennemden kurtardığında

Aşkla yer gök inledi!

Etrafa huzur yayıldı ama madde dünyası kaos’a sürüklendi.

O zaman Cehennemde dağlar devrildi, kayalar yarıldı;

Şimdi gözlerini vadiye çevir,

Kan kaynamakta dibinde.

Başkasının canına kıyanlar o kanın içinde boğulmakta.

Kör, cahil, kendini beğenmiş, zaten kısa olan hayatı yarıda kesmiş olan kim varsa burada

Rehberimin söylediği gibi, Irmağın dibine baktım.

Bir gurup Centaur geldi,

ırmak kıyısıyla uçurumun arasında dört nala,

Ellerinde okları av peşinde koşuyorlardı.

Aynen dünyadaki gibiydi halleri.

Aşağı doğru inmekte olduğumuzu görünce,

Üç tanesi durdu; oklarını bize doğrultup, sordular:

“Karanlıktan niye aşağıya iniyorsunuz?

Kim yolladı sizi?

Olduğunuz yerde, kıpırdamadan cevap verin.

Yoksa çekerim yayı!

“Yanında duran Chiron’la konuşacağız biz.

Öfkeniz dünyada da en kötü kaderiniz olmuştu sizin.”

Sonra bana döndü rehberim;

“Oradaki Dejanira’ya saldırdığı için ormanda öldürülen Nessus” dedi.

“Ölürken kanıyla kendi intikamını aldı

Ortada olan yere bakan koca Chiron’dur; Achille’ e yaralandığına yardım eden.

Diğeri Pholus; hepsinden azgın.

Bu ırmak boyunca, binlercesi koşar; bekçilik yapar.

 Kafasını kaldırana oku yapıştırırlar.

Yanlarına yaklaştık;

Bir yandan okun sapıyla sakalını kenara atarak Chiron okunu çekti.

Sakalı çekilince geriye, koca dudakları göründü:

“Gördünüz mü?” dedi öbürlerine,

“Arkadaki yürüdükçe taşlar hareket ediyor.

Bu ölü değil galiba.”

Canavarın yanına varmış olan rehberim;

“Doğru” dedi, “bu adam ölü değildir

Kader onu buraya getirdi bende rehberlik yapıyorum.

Merakından gelmedi.

Haleluya’ nın söylendiği yerden izin verildi ona.

Çapulcu değiliz ne ben ne de o.

Cürüm de işlemiyoruz.

Şimdi O yukarıdaki Büyük Güç adına bir yardımcı ver.

Adamların bizi buradan geçirsin.

Biz de takip edelim.

Irmağı geçeceğimiz zaman, bu yaşayan adamı sırtında taşısın.

Çünkü o ruh değildir uçarak geçemez.

Chiron sağına döndü, Nessus’ a, “onlarla git; rehberlik et,

Onların geçişine itiraz eden olursa, icabına bak” dedi

Nessun’ un peşinde, kan ırmağının içinden gelen çığlıklar arasında yola düzüldük.

Kimisi gözüne kadar kana batmıştı.

Centaur, “ bunlar yağmacı kan dökücü krallardır” dedi

“Azgınlıklarının yırtıcılıklarının cezasını çekmekteler

“İşte Büyük İskender; işte Sicilyayı kana bulayan Dionysius.

Kara kaşlı olan Azzolino,

Sarışın Opizza da Esti

Gözünün nurunu söndüren üvey oğlu olmuştu.”

Rehberime döndüm, ama o elini kaldırdı;

“Bırak O anlatsın, burada öğretmen O” dedi

Biraz sonra Centaur, bir gurup ruhun yanında durdu;

Hepsi boğazlarına kadar kanın içindeydiler; birini işaret etti:

“Bu Guy de Montfort, kilisede öldürdüğü adamın kalbi Londra’ ya gönderilmişti

Hala, Thames kıyısında saygı görmekte o kalp.”

O sırada bazılarının kalkıp kendilerini göğüslerine kadar göstermelerine müsade edildi.

Bir kısmını tanıdık geçerken.

Giderek ırkmaktaki kan seviyesi azaldı;

 sığ bir yere geldiğimizde karşı kıyıya geçebildik.

Buradan aşağısı Cehennemin dibine gidiyordu.

“Burası sığ ama ilerde gene derin yerler var.

Onu bilin, bu ırmak Cehennem boyunca akmakta” dedi Centaur.

Daha çok Tiranlar kaynar kanın içinde pişmekte.

Sextus Ve Pyrrus oradaydı;

Tanrının kırbacı Atilla’ da.

Katillerin, uğursuzların, yol kesenlerin yanında...”

Bunları söyledikten sonra döndü ırmağı geçti, gitti.

Dante

İnferno 12

Çeviri: Elif Mat