Bir damla gözyaşıyla kurtuldu

Derken Âdem Rabb'ından birtakım kelimeler aldı, onlarla tevbe etti. O da tevbesini kabul etti. 
Muhakkak O, tevbeyi çok kabul eden, çok esirgeyendir.

Bakara Suresi 37. ayet



Kanto 5
Araf

Rehberimin ayak izlerini takip ediyordum,

Daha önce konuşmuş olduğumuz  Tembeller gurebundan yeni ayrılmıştık ki;

Arkamdan  birinin bana baktığını hissettim,

Beni arkadaşlarına gösteriyordu.

“Oraya bak! hem gölgesi var hem de canlı gibi yürüyor!”

Kim olduğunu görmek için arkama döndüm;

Hemen rehberim “Niye oyalanıyorsun?

“Aklını çelen, seni yolundan alıkoyan ne?

Oların boş konuşmaları seni ilgilendirmez” diye çıkıştı bana

“Gururla başın dik olarak beni takip et;

Kaya gibi ol, rüzgarlar fısıltılar seni etkilemesin.

Bir adam her seferinde dikkatinin dağılmasına izin verirse

Gitmekte olduğu yolundan sapabilir; sonra yolu izi kaybeder.

Sürekli değişim beynin enerjisini alır!”

Ne diyebilirdim; “geliyorum” demekten başka

Kızardım hemen;

 özür dilemek için bile, özür dileyenin aklının başında olması gerekir.

Bu arada tepeyi tırmanıp bize yaklaşmakta olanlar koro halinde “Miserere” ilahisinin dizelerini

Farklı guruplar halinde okuyorlardi;

Ama beni farkedince duraladılar;

“Aaa...” diyerek şarkıyı kestiler.

İki ruh öne fırladı:

“Lütfen bize söyler mişin, sen yaşamakta olan bir adam mısın?” dediler

Rehberim “evet” dedi “bu adam hala yaratıldığı çamurun içindedir”

“Diğerlerine söyle bu adama hürmet göstersinler;

 bu adamı tanımak onlar için öok önemli olacaktır”

Adamlar koşarak arkadaşlarına haber iletmeye gittiler

Haberi alanlar ‘atlılar’ gibi süratle yanımıza vardılar.

Rehberim “ yüzlercesi geliyor hepsi senden birşey isteyecek;

 onları dinle ama bir yandan da durma yoluna devam et” dedi

Hepsi yanıma gelip onlarla konuşmamı rica ettiler;

“Bizim aramızdan hiç tanıdığın yok mudur;

Dünyaya döndüğünde sevenlerine haber götürebileceğin?

Dur hiç durmayacak mısın bizimle konuşmak için?

Niye koşuyorsun?

Biz hepimiz savaşta veya başka bir sebeble şiddet yüzünden öldük.

Son anımıza kadar günahkar yaşadık.

Son anımızda Hak’kın nuru bize geldi de tövbe ettik.

Son nefesimizde hem kendimiz için tövbe ettik hem de bizi üzenleri afettik

Ama burada Cennet meleklerini görmeye hasretiz.”

“İyi doğmuş ruhlar; içinizde tanıdığım kimse yok ama yüzlerinize bir defa daha bakayım

Sizin için yapabileceğim bir şey varsa söyleyin.”

Cassero

“Ben ilk olayım. Eğer yolun Napoli yakınlarına düşerse beni hatırla

Oradakiler benim için dua etsinler

 Benim memleketim Fano dur ama Antenori’ de öldürülmüştüm”

Montefeltro

Bir başkası Bonconte olduğunu söyler:

“Benim memleketim Montefeltro idi;

Beni Geovanna ve diğerleri unuttuğu için öimdi burada bu ruhlar arasında başım öne eğik yürümekteyim” der.

“Nasıl oldu da Campoldino’dan çok uzağa düştün, mezarının yeri bile belli değil?” diye sorar Dante

“Ben Arno kıyısında öldürüldüm bir kılıç boğazımı yardı, gözlerim kör oldu bedenimden hayat akti gitti bütün kanım boşaldı.

Son nefesimde Meryem Ana’ yı çağırdım; orada ruhumu teslim ettim.

Ben doğruyu anlatıyorum bu anlattıklarımı dünyada anlat herkese

Buraya geldiğimde melekler beni Araf’a getirdi

Cehennem zebanileri bağırdı ‘onu bırak buraya gelecekti

Bir damla gözyaşıyla kurtuldu elimden

Halbukı öbürü (babası) cezasını başka türlü çekmekte" diye

Irmak bedenimi sürükledi çamurun içinde bıraktı”

Melancholy, or Pia de' Tolomei, Eliseo Sala, 1846

 Sonra yumuşak bir hanım sesi:

“Buradaki yolculuğunu bitirip dünyaya vardığında,

Ve yeterince dinlendiğinde,

Beni de an,

Adım Pia

Sienna da doğdum, Maremma da öldüm;

Beni kendisine  bir pırlanta yüzükle

eş alan kişi öldürdü” der.

Pia

Inferno 5 de “Francesca ve Paolo” nun hikayesi vardi, Araf 5 te Pia çıkıyor karşımıza, kocası Floransa’nın ileri gelenlerinden biri, ikinci bir kadinla iliskisi var, belki onunla evlenebilmek için öldürüyor Pia’ yı, Pia Araf’ taki yolculuğunda affediyor kocasını. "Affetmek büyüklüktendir" derler, öyle büyük bir ruh.

Dante tekrar başlamak icin "affetmenin" gerekliliğine işaret ediyor. Bu kanto da  anlatılan savaş sahnelerinden sonra cok yumusak bir tonla konusuyor Pia. Şiirin tonu değisiyor. Aynı zamanda son kelime mücevher manasına olan gemma  Dante‘ nin eşinin adı. Bazı yorumculara göre bu da eşine „Sen de beni affet“ gibisinden bir gönderme olabilir Çünkü Dante‘ nin sürgüne gönderilmesiyle aile bölünmüş oluyor eşi ve çocukları Floransa da kalıyor çok zorluk çekiyorlar

Ressam Eliseo Sala isminde bir Italyanö herhalde bu kanto dan esinlenerek yapmıs resmi.

ricorditi di me, che son la Pia;
 Siena mi fé, disfecemi Maremma:
salsi colui che ’nnanellata pria

disposando m’avea con la sua gemma».

Çeviri: Elif Mat