Kurt Puslu Havayı Sever

 “Kim bu adam daha ölmeden dağımıza tırmanan?

Istediği gibi gözlerini açıp kapayan?”

 “Kim olduğunu bilmem, ama yalnız olmadığını biliyorum

Sen daha yakınsın, sor bakalım kimmiş

Kibarca sor da cevap versin”

Sağımdaki iki ruh, benim hakkımda böyle konuşuyorlardı

Sonra başlarını uzatıp seslendiler:

“Hala daha bedeninde hapis olan ve Cennet yolunu tırmanan ruh;

Bize anlat güzellikle; kimsin nerden gelirsin?

Sana kim yardım eder? Nasıl oldu da bu ıhsan sana bağışlandı?

Hiç görmedik böyle birşey, hayretimiz ondandır."

"Toscana da ırmak kenarından gelirim

Kim olduğumu söylememe gerek yok, meşhur bir değilim"

"Arno yakınlarından mı geliyorsun?"

Diğeri:

“Neden ırmağın adını söylemiyor?

Sanki kötü veya korkulacak birşeymiş gibi”

“Bilmiyorum,

 ama o vadinin isminin kaybolması bana doğru geldi.

Dağların arasından geçerek akar denize kavuşur;

Artık nedense onun kenarındakiler erdemden yılan görmüş gibi kaçarlar;

Ya şanssızlar ya da örf ve adetleri bozuk

Circe’nin ağına düşmüş gibi, karakterleri değişmiş;

Tepede kötü kokulu domuzların arasından fışkırır o ırmak

Sonra çakallar ulur;

 Köpekler havlar;

Irmak onlardan yüz çevirir;

Kızgınlıkla yönünü değiştirir;

Aşağıya doğru aktıkça zavalli daha da büyür genişler

Orada köpeklerin yerini kurtlar alır

 Kurtlar irmağa doğru ulur

Irmakta onlara

 Karanlık  derin vadiden geçerken

Ortaya kurnaz tilkiler çıkar;

 türlü hileleriyle her daim kandırmaya hazır;

Her türlü tuzaktan kurtulabilecek cinsten,

Duyulurum korkusundan değil benim sessizliğim

Sen de buraya dikkat et

Torununu gördüm avcı olmuş

Irmağın kenarına gelen kurtları avlıyor

Her birine korku salıyor

Daha canlıyken etlerini satıyor

Sonra yaşlı bir canavar gibi

Hepsini öldürüyor

Kurtları canlarından ediyor; kendi onurunu da yerle bir ediyor

Kanlı elleriyle talan ettiği ormandan çıkıyor;

Ormana öyle balta girmiş ki; bin yıl geçse düzelmez."

Bunları duyan ruhun yüzü acıyla gerildi,

Haksızlığı yapan her kim olursa olsun

O yapılan haksızlığa yanıyordu,

Duyduklarına üzülmüştü.

Birinin konuşması, diğerinin verdiği tepki beni merak ettirdi

Hemen kim olduklarını sorup öğrenmek istedim.

Sorunca ruh, "sen benden bana vermediğini istiyorsun

kim olduğumu soruyorsun ama sen bana kim olduğunu söylemedin" dedi

"Ama belli ki Allahın sevgili kulusun seni buraya göndermiş

Onun için sana söylemekte sakınca yok

Adım Guido del Duca idi

Çok kıskançtım, birini mutlu görünce içimdeki

Çekememezlik o hale gelirdi ki,  herkese aşikar olurdu

Ektiğimi biçiyorum şimdi

Neden insan oğlu paylaşmasını bilmez?

Dali

Bu Rinieri Calboli ailesinin gururu

Ama ailesinden hiçbiri onun gibi değerli bir insan olamadı

Onun özellikleri kimseye geçmedi

Sadece onun akrabaları değil;

 Po ile dağlar arasında;

Reno ile deniz arasında;

doğru yoldan, doğru yaşamdan ayrılan çok oldu.

O topraklar zehirli otlarla dolu şimdi;

Temizlemek için de çok geç...

Lizio nerede şimdi?

Ya Arrigo Mainardi? Di Cappigna?

Pier Traverso?

Romagnolu’ lar da hepten piç oldu.

Bolonya ne olacak?

Faenza’ da ne zaman soylular yetişecek?

Mutevazı toprağın soylu oğlu…

Toscana’ lı ağlamama şaşma

O topraklarda yetişen dostları hatırladıkça hüzünlenirim!

Bazısının hiç varisi yok;

Nerede o eski hanımlar, o eski şovalyeler?

Şimdiki kalplerde hep düşmanlık var.

Bretinoro kenti o kadar bozulmuştu ki

insanları hep kaçtı başka yerlere

Bagnaval' ın varisi olmadığı iyi oldu

Kötülerden kurtulursa Pagani düzelir

Ama eskisi gibi olmaz

Conio daha beter, çünkü kötüyü üretmekte üstüne yok

Fantolını senin adın sağlam üzülme

Çünkü adını devam ettirip şöhretini bozacak kimse kalmadı

Toscanalı  artık yalnız kalıp ağlamak istiyorum

şimdi git çünkü konuştuklarımız kalbime ağır geldi"

Yola koyulduk arkamızdan bir şey dememelerinden doğru yolda olduğumuzu anladık.

Biraz yol almıştık ki gökgürlemesi gibi bir ses duyuldu,

 Kabil’ in çığlığı yıldırım gibi havayı yardı geldi:

“Beni kim yakalarsa öldürecektir”

ve geldiği gibi aniden kayboldu gitti...

Hemen peşinden bir başka gökgürlemesi duyuldu;

"Ben Aglarus, taşa döndürüldüm"

Korkudan artık ilerleyemedim sağa Virgil'in yanına kaçtım.

Şimdi her yer sessizdi yaprak kımıldamıyordu.

"Bu sınırdır, herkes kendi haddini bilmeli" dedi şair

Ama şeytan yemi uzattı sen de yuttun

Dikkat et uçuruma düşersin

 koruyacak bir şey yok

Seni Cennet çağırıyor seni çepe çevre çevirecek içine alacak

Görülmemiş güzellikler göreceksin

 ama hala daha gözlerin yerde

Herşeyi gören seni çarpar... 

Bu kanto da Arno ırmağı ve çevresi anlatılıyor Puslu bir havada Kurtların Avlanması gibi bir hava yaratılmış kimse kimseye kimliğini açıklamak istemiyor önce Dante de söylemiyor ama herkes birbirini biliyor Irmağın dağ tepelerinden deniz kenarına kadar akması yüksekten aşağıya düşüş ile eski soylu ailelerinin çocuklarının ahlaken bozulması ararsında bir paralel kuruluyor

Burada en çok konu edilen kişi bir hakim Fulcıerı da Calboli baştaki iki ruhtan biri olan Rinieri nin torunu.

O tarihte Dante nin sürgününden sonra Floransa da halk o kadar bölünmüş o kadar parçalanmış ki iki parti olarak şehirlerine hakim tayin edemiyorlar ikiside birbirinden korkuyor çareyi dışarıdan başka şehirden hakim getirmekte buluyorlar

Ama bu da işe yaramıyor Gelen rüşvet alıyor Fulcieri da Calboli  Floransa ya hakim  (Podesta) olmuş Beyaz partisindekileri ölüme mahkum ediyor hem de ölüm işkenceyle oluyor

 Dante daha evvel bir önceki hakimin zamanında sürgün edilmiş Partinin esas daha etkili isimleri gönderilmiş 

Fulcieri gelince diğerlerini temizliyor

Rinieri iyi bir kişiyken torunu kötü olmuş.

Aglarus mitolojide kıskançlık yüzünden kızkardeşini öldüren bir kadın

önce Habil' le Kabil' in hikayesi iki erkek kardeşten birinin ötekini öldürmesi sonra iki kız kardeşten birini öbürünü öldürmesine yer verilmiş

Kanto 14

Purgatorio

Yorumlar ve Çeviri:

Elif Mat