Cassious and Brutus

Sezar'in kral seçilmesinden korkan Cassius konuyu Brutus'e açar:


Senin ne kadar değerli bir insan oldugunu, baskalarinin iyiliğini düşündüğünü bilirim
Zaten onurdan bahsetmek istiyorum; der
Sen veya baska insanların bu hayat hakkında ne düşündüğünüzü bilmem
ama sen de ben de Sezar gibi özgür doğduk
ayni şeyleri yiyip ictik;
kışın soğuğuna ayni sekilde dayandık;

Bir keresinde fırtınalı bir günde Sezar Tiber nehrine dalmıştı beni de yanına çağırdı
Cesaret edebilirsen gel dedi.

sonra ne oldu?
suya kapıldı, onu ben kurtardim...
Atamız Aenes in Truvanın yangınından insanları kurtardığı gibi  onu  kurtardım
simdi bu adam başımıza Tanrı kesildi,
Cassious'a ne oldu? Sezar'ın önünde eğilmesi gereken değersiz biri oldu
Sezar'da canı isterse aldırmaz  bir tavırla bir baş selamı verir o kadar.
Bir keresinde de İspanya da ateşlenmişti
Titriyordu, yaa, bu kudretli adam o zaman titriyordu
Beti benzi atti, dudaklarından kan çekildi
bu dunyanın korktugu gözlerin feri söndü
Romalilara emreden, kitaplara konu olan konuşmalar yapan  bu dil
"Bana bir bardak su ver Titius diye inliyordu.
Küçük bir kız çocuğu gibi hastaydı
Ya böyle bir adam şimdi dünyaya hükmedecek,
Tacı yalnız takacak...

I know that virtue to be in you, Brutus,

As well as I do know your outward favour.
Well, honour is the subject of my story.
I cannot tell what you and other men
Think of this life; but, for my single self,
I had as lief not be as live to be
In awe of such a thing as I myself.
I was born free as Caesar; so were you:
We both have fed as well, and we can both
Endure the winter's cold as well as he:
For once, upon a raw and gusty day,
The troubled Tiber chafing with her shores,
Caesar said to me 'Darest thou, Cassius, now
Leap in with me into this angry flood,
And swim to yonder point?' Upon the word,
Accoutred as I was, I plunged in
And bade him follow; so indeed he did.
The torrent roar'd, and we did buffet it
With lusty sinews, throwing it aside
And stemming it with hearts of controversy;
But ere we could arrive the point proposed,
Caesar cried 'Help me, Cassius, or I sink!'
I, as Aeneas, our great ancestor,
Did from the flames of Troy upon his shoulder
The old Anchises bear, so from the waves of Tiber
Did I the tired Caesar. And this man
Is now become a god, and Cassius is
A wretched creature and must bend his body,
If Caesar carelessly but nod on him.
He had a fever when he was in Spain,
And when the fit was on him, I did mark
How he did shake: 'tis true, this god did shake;
His coward lips did from their colour fly,
And that same eye whose bend doth awe the world
Did lose his lustre: I did hear him groan:
Ay, and that tongue of his that bade the Romans
Mark him and write his speeches in their books,
Alas, it cried 'Give me some drink, Titinius,'
As a sick girl. Ye gods, it doth amaze me
A man of such a feeble temper should
So get the start of the majestic world
And bear the palm alone.

Brutus