A Canadian Poem; the Planters by Margaret Atwood

the Planters by Margaret Atwood

Emily Carr/ Autumn in France

 The Planters

They moved between the jagged edge
of the forest and the jagged river
on a stumpy patch of cleared land

my husband, a neighbor, another man
weeding the few rows
of string beans and dusty potatoes.

They bend straighten; the sun
lights up their faces and hands candles
flickering in the wind against the

unbright earth. I see them; I know
none of them believe they are here.
They deny the ground they stand on,

pretend this dirt is the future.
And they are right. If they let go
of that illusion solid to them as a shovel,
open their eyes even for a moment
to these trees, to this particular sun
they would be surrounded, stormed, broken

in upon branches, roots tendrils, the dark
side of  light
as I am.

Emily Carr/ Breton Church

Susanna 1831 de evlenip Kanada ya geliyor. Kocası Duncan emekli asker ve o dönemin Ingilteresinde ekonomik koşullar çok elverişli olmadığın Kanada'ya yerlesmeye karar veriyorlar. Susanna cok iyi okumus resme muzige sanata merakli bir kadin.  Kanada' ya gelmeden cocuk kitaplari yazmis ve Ingiltere de koleligin kaldirilmasiyla ilgili calismalara katilmis.
Hamilton da bir kirsal alana yerlesiyorlar buradaki anilarini, kizilderilileri, vahsi dogayi kendileri gibi yeni gelenlerin hayatlarini, toplumsal hayati imece yoluyla yaptiklari faaliyetleri anlatan "Roughing it in the bush" ve "Life in the clearing verses the bush"  kitaplariyla anlatiyor.

'Early settlers' denen ilk gelen gocmenlere arazi veriliyor onlarda bu ormanlik araziyi tarim alani haline getirmeye calisiyorlar. Sehir hayatina aliskin Avrupali devrine gore modern bir hayata aliskin aileler  tarimdan elde ettikleri gelirle hayatlarini surdurme  mucadelesi veriyorlar.
Margaret Atwood' da bu siirinde Susanna Moodie'nin hayatini konu almis...

Bercy / The Woolse Family


Ekiciler

Ormanin kenariyla irmagin kiyisi
arasinda kucuk bir arazi parcasinda
gidip geliyorlardi,

kocam, bir komsu, bir de baska bir adam
patates ve fasulye dizileri arasindaki
otlari temizliyorlardi,

Egilip kalkiyorlar,
gunes yuzlerinde,
bitkilerin arasinda
topragin kara yuzu yer yer
ruzgar esdikce isildiyor

Onlari goruyorum,
Biliyorum, hic biri su anda burada olduklarina inanamiyor.
Ustunde durduklari topragi inkar ediyorlar.

Bu camurun kendi gelecekleri olduguna inaniyorlar,
Haklilar,
Bu ellerinde tuttuklari kurek kadar gercek olan hayali
bir kenara atsalar ve sadece bir an icin

gozlerini acsalar
bu agaclari gorseler,
bu gunesi gorseler;

etraflari cevrilecek,
firtinaya tutulacaklar,
kirik dallara karisicaklar,
kokleri bolunecek,
ve golgede kalacaklar
aynen benim gibi...

Paul Peel/Adoration


Poem by Margareth Atwood
Translated by Elif Erkmen