When the strangers came to our village / Koyumuze yabancilar geldiginde

This poem is about First Nations of Canada from a radio play called “The Damnation of Vancouver” by Earle Birney, 1952

When the strangers came to build in our village
I had two sons.
One died black and gasping with smallpox.
To the other a trader sold a flintlock.
My son gave the gun’s height in otter skins.
He could shoot deer now my arrows fainted to reach.

One day he walked into the whiskey house

Your father’s built for us.

He drank its madness, he had the gun,

He killed his cousin, my brother’s firstborn…

The strangers choked my son with a rope.

From that day there was no growing in my nation.

Bu siir bir radyo tiyatrosundan. Kanada daki kizilderililerin beyazlarla ilk karsilastiklarinda yasadiklarini anlatiyor. Ilk baslarda Avrupa dan gelen gemiler beraberlerinde kizamik su cicegi gibi buradaki yerlilerin hic alisik olmadigi ve bagisiklik sisteminin calismadigi mikroplari getiriyorlardi. Bu nedenle beyazlardan bu gibi hastaliklari kapan cocuklarin cogu olmus.

Aliskin olmadiklari bir baska sey de alkoldu. Buna vucudlari direnc gosteremedigi icin hala daha kizilderililerin yasadigi rezervlerde alkol buyuk bir problem.

Tabii buna bir de silah eklendigi zaman sorun daha da buyuyor.

Yabancilar koyumuze ev yapmaya geldiklerinde

Iki oglum vardi.

Biri su ciceginden oldu.

Digerine tuccar tufek satti.

Oglum tufegin bedelini, tufegin boyunca su samuru kurkuyle odedi.

Artik  benim okumun yetisemedigi uzakliktaki geyikleri avlayabiliyordu.

Bir gun sizin actiginiz meyhaneye icmeye gitti.

Bu deliligi icti, silahi aldi;
Kuzenini, kardesimin buyuk oglunu vurdu…
Yabancilar oglumun boynuna bir ip gecirdiler.
O gunden sonra benim milletim buyumedi…