MEKTUP

 

Stutgard, 11 Mart 1946

 

Sevgili Marie,

Bu mektubu Paris Doğa Tarihi müzesine gönderiyorum. Senin ve babanın ismini yazdım üzerine. Eline geçeceğini umuyorum.

Senden ayrıldıktan sonra önce nereye gideceğimi bilemedim. 

Amerika bombalamaya başlayınca Almanlar geri çekildi.

Birliğime dönüp teslim olmam gerekiyordu. Ama bir yandan da Berlin’e biran evvel gitmek istiyordum.

Kız kardeşim Jutta savaşta Berlin’e bir fabrikada çalıştırılmak üzere gönderilmişti. Biz onunla birlikte yetimhanede büyümüştük. Orada çocuklar 15 yaşına geldiklerinde çalışmaya gönderiliyorlardı.

Jutta’dan bir kez mektup almış çalıştığı yeri öğrenmiştim ama sonra bir daha haber alamadım. O yüzden onu aramaya gitmek istiyordum. Ama felaket peşimizi bırakmadı. Berlin’i Ruslar işgal ettiler.

Bir dahaki haber çok sonra geldi. Kaçmayı başarmış batı Almanya’ya gelmişti. Seneler sonra birbirimize kavuştuk.

Ben çalışmaya başladım savaştan sonra, Almanya’nın yeniden toparlanması için büyük bir sanayi hamlesi başladı burada.

Kardeşim okuyor matematik öğretmeni olacak.  O'na seni anlattım. St. Malo’ yu, okyanusu, surları, korsanların mağaralarını. Fransızların direniş hareketini. Ne yazık ki o güzelim şehir, Amerikan bombalarıyla çok hasar gördü. Umarım Etien’in evi hala duruyordur.

Baban nasıl? Hayatta mı? Sizler cesur insanlarsınız Marie. Seni şehrin sokaklarında yürürken hatırlıyorum. Fırına ne zaman gidip geldiğini biliyordum. Rummel ’in seni takip ettiği gün ben de sizi takip ettim. Sana bir şey yapmaya kalksa, o gün vuracaktım onu.

Sen hala Paris’teysen sözümü tutacağım, gelip seni ziyaret edeceğim.

Eğer istersen tabii.

Arkadaşın Werner