8 Aralık 2023 Cuma

SAVAŞ

 

Roma'da bulunan Ares heykeli MÖ 420 yılı


Truva’ da hareketlenmişti. Tek ses değil, pek çok lisandan pek çok ses geliyordu Truva’dan. Savaş Tanrısı Ares (Romalılarda Mars) Truvayı, kızkardeşi Athena (Minerva) Yunanlıları tutuyordu. Terör tanrısı Deimos, panik ve bozgun tanrısı Phobos, anlaşmazlık tanrıçası Eris ( Disconcordia) de Ares ile birlikteydi. İngilizce de Strife denen bu anlaşmazlık tanrıçası Eris, önce başını hafifçe kaldırır, sonra bir bakmışsın başı göğe değmiş. Anlaşmazlıkları orman yangını gibi büyütürdü. Şimdi gökten iki tarafa da nefret yağdırmaktaydı. Nefretin peşinden katliam ve acı gelecekti. (Aynen bugün gibi bir başlayan savaş bitmek bilmiyor)

Stratejik bir noktada büyük bir gümbürtüyle savaş başladı. Kılıç kalkan sesleri, birbirine çarpan metallerin gürültüsü her yeri kaplamıştı. Sanki bu seslerden yer sarsılmaya başlamıştı. Birinin acı içerisindeki haykırışıyla öbürünün zafer çığlığı birbirine karışıyordu. Yerde kan akıyor, ovada sanki gök gürlüyordu.

İki tarafta kurt gibi birbirini parçalıyordu. Muharebe bir müddet böyle korkunç bir şekilde sürdü. Apollo dağın tepesinden olanları gördü. Truvalıları yüreklendirmek için bağırmaya başladı. Athena’da Yunan tarafına yardım ediyordu.

O gün çok insan öldü hem Yunanlılar hem de Truvalılar. Yüzüstü toprağa düşmüş, yan yana yatıyorlardı.

Bu şekilde dördüncü bölümün sonuna geldik. (Toplam 24 bölüm var). Homer gerçek savaşları görmüş olmalı. Kimin nasıl yaralandığını nasıl öldüğünü ayrıntılı ve gerçekçi bir şekilde anlatıyor. Ayrıca savaşçıları isimleriyle anne babalarıyla geldikleri yerlerle birlikte sayıyor. Örneğin Simois isminde bir genç ölmüş, kendisi Simos (Demrek çayı) kenarında doğduğu için annesi ona bu adı vermiş. “Şimdi öldü, yaşlılıklarında ana babasına bakamayacak” diyor. Yani “ölenler sadece bir sayıdan ibaret değildi. İnsandılar, yaşamayı hakkediyorlardı. Onların da bir hayatı vardı. Yarım kaldı. Geride kalanlar için bir acı ve yokluk başlayacak şimdi.” Bir insanı kaybetmenin hüznünü anlatıyor. Savaşın boşluğunu anlatıyor.

Bu bölümleri okurken Çanakkale şehitlerimizi hatırlıyoruz. Allah rahmet eylesin hepsine.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder